Blijvend houden

De redactie van TRANS magazine ontvangt graag verhalen van lezers. In deze rubriek Lezersverhalen geven wij die de ruimte, ongeredigeerd. Dit verhaal is ingezonden door Riek Vilters.

Op een zaterdagmiddag zag ik oude vrienden voorbijgaan. In de schaduw op een terras stond mijn eerste glas witte wijn. Ik keek naar de voortdurende stroom van voorbijgangers, jong en ouder, kleurrijk en levendig. De serveersters met volle dienbladen bewogen soepel tussen de vele tafels. Ook op het terras naast mij waren bijna alle plaatsen bezet. De zon op de Grote Markt was aanlokkelijk voor de stadsmensen. Ik nam een eerste slok van mijn Chardonnay. De vriendin met wie ik had afgesproken zou ik dadelijk wel opmerken in de mensenmassa. Intussen kijken naar al die verschillende types vond ik prettig, en zou eindeloos mogen duren. In mijn hoofd ging niet veel bijzonders om. ’s Morgens had ik in de zaterdagkranten gelezen en daarna de gebruikelijke boodschappen gedaan. Ik had me verheugd op mijn afspraak, zeker nu het zo zonnig was in de stad.

In de doorgaande stroom van wandelende mensen herkende ik niemand, zo is dat in een grote stad. De rode haren van een oudere vrouw volgde ik even, en daarna een jong stel stevig omarmd. De hoge hakken van drie vriendinnen leken me lastig om te lopen. Plots zag ik twee tamelijk grijze figuren, die mij wel bekend voorkwamen. Een vrouw en een man die richting parkeergarage liepen, met tassen van kledingwinkels. Dat koppel kende ik, met dat tweetal was ik ooit bevriend, o, wat lang geleden, zeker meer dan dertig jaar. En toch waren zij niets veranderd. Zij met haar arm in zijn arm, zonder kleur tegen zijn grijs colbert. Ik aarzelde of ik moest opstaan en achter hen aan moest gaan, maar deed dat niet. Ze waren vrienden vanaf de middelbare schooltijd, maar mijn partner en ik vonden hen steeds kleurlozer en ergerden ons aan dat zij niets anders hadden te vertellen dan verhalen over anderen. Wij besloten daarom de vriendschap. Ik nam mijn tweede slok.

Overdenking

Tijden later is er iets in mij, na zoveel jaren, en na mijn afwijzing, toch de vraag of contact zoeken met dat tweetal alsnog aan de orde is. Iets behouden van wat definitief is geweest, kenmerkt mij wel. Talloze dagboekjes heb ik bewaard, ook oude agenda’s, collegedictaten, en heel veel boeken-van-toen. Foto’s zal ik niet noemen. En alle momenten van vriendschappen die voorbij zijn herinner ik me nog steeds. Mijn verleden is in mij. Op mijn hoge leeftijd heb ik meer verleden dan toekomst. In welke mate wil ik dat verleden behouden? Ik koester onnoemelijk veel van wat definitief is geweest. Gewoon mijn opgroeien ernstig onzeker, mijn verbonden kunnen voelen bij kritische geesten, mijn eigen intellectuele ontwikkeling, mijn liefdes en de vriendschappen, mijn genderontwikkeling, mijn loopbaan. Dat verleden, alhoewel soms ongelooflijk moeilijk, heeft mij gevormd tot een mens die wél in balans oud wordt. Met die balans ben ik heel blij, maar wat dan te doen met wat definitief is geweest? Iets in mij wil iets blijvend houden.

Transvriendinnen

Een derde slok neem ik. M’n vriendin komt, en bestelt ook een droge witte wijn. Zij en ik kwamen ooit van ver, lieten hun verkeerde lichaam radicaal achter zich, en vierden nu voortdurend de bevrijding. Als transgender hadden we onnoemelijk moeilijke jaren achter de rug, getrouwd en met kinderen en op ons werk. Die huwelijken liepen mis, met de kinderen lukte voortzetting uiteindelijk en onze carrières bleven goed gaan. Heel ontspannen genoten wij onze Chardonnay. Na onze transformaties bleken problemen weg. Probleemloos wisten we van toentertijd gedoe met onze exen, nu goed met onze kinderen en werkend nog immer op niveau. Die ontmoetingen met m’n vriendin deden haar en mij goed.

Blijvend houden

Iets behouden van wat definitief is geweest, neig ik naar, maar wat dan en waartoe? Op de Grote Markt gaat voortdurend iedereen voort, mijn persoon gaat voortdurend verder, en mijn voormalige vrienden zijn al de stad uit. En mijn vriendin is inmiddels overleden … Haar en mijn leven wil ik blijvend houden.