Lees

Met zijn vriendin tegen zich aan zat Dante onder een boom te genieten van een mooie herfstdag. Hij was net een gedicht aan het schrijven op zijn smartphone, toen er een berichtje op het beeldscherm verscheen van een onbekend nummer.

Binnen spirituelere benaderingen verschuift de visie vaak van ‘ik ben’ naar ‘ik heb’ een lichaam. Wat betekent dat voor de ervaring van leven met dit lichaam?

'We zijn begonnen met de Trans Pride in 2014, daar zagen we dat kunst heel erg verbindt en dat gedurende ons negen dagen tellende programma steeds meer creatieve mensen uit hun schulp kropen'.

Dit is voor veel trans mensen een lastige vraag. Ik ga langs bij Kai (37), Roos (20), Max (23) en Mika (31) en luister naar hun verhalen.

Door beeldende therapie te integreren in het tattoeageproces en de nadruk te leggen op het bieden van een zo comfortabel mogelijke ervaring, probeert Loek met zijn tattooshop een safe space te bieden voor iedereen.

De meeste van mijn vrienden worden gewoon bij hun eigen naam genoemd, maar bij mij gebeurt er iets vreemds: mensen spreken me aan met wat ze denken dat mijn naam is, of ze noemen me hoe zij me willen noemen.

Om meer te leren over zines en wat ze kunnen betekenen voor mensen die zich als trans identificeren, sprak ik met doorgewinterde zinester James Rae Parnell. Het mondde uit in een gesprek over community, zines en ballroom subcultuur en onwaarschijnlijke allies.

Lang had hij uitgekeken naar de dag dat hij meerderjarig zou zijn en geen toestemming meer nodig had van zijn ouders bij allerlei zaken. Hij hield het ternauwernood uit in zijn gezinssituatie en was steevast van plan zodra het kon zijn eigen pad te kiezen. 'Ze hebben weleens tegen me gezegd dat 'transgenders' de doodstraf verdienen.'

Zoals zoveel trans mensen leefde ik voornamelijk in mijn hoofd, en was ik me alleen in de sportschool bewust van mijn lichaam. Dus omdat ik meer een denker was dan een voeler, leek het me logisch dat ik niet die drang had om mijn lichaam iets te laten doen met andere lichamen.

'Ze noemen me ‘Mama Barb’. Het is altijd volle bak hier in huis. Er komen dagelijks lhbtiq+-vrienden van mijn kinderen over de vloer. Ze komen ook wel eens wanneer mijn kinderen niet thuis zijn, om te praten met mij.'

'Ooit was ik een gepassioneerd sekswerker en nu ben ik de trotse eigenaar van een hondentrimsalon in Amsterdam.' Nayra vertelt over haar geschiedenis: van werken op straat in de '80-er jaren in Madrid, tot aan haar recente carriereswitch.

Ondanks al het werk dat ik had gestopt in het helen van mijn relatie met mijn lichaam, had ik niet door dat de lichaamsdysmorfie en geïnternaliseerde vetfobie hadden verborgen wat ik diep van binnen daadwerkelijk haatte aan mijn lichaam.