Een fetisjplek als safespace

Club chUrch

Door Alex Kain, fotografie Jasmine de Vries

Bij Club chUrch in de Kerkstraat in het centrum van Amsterdam, kun je als transgender persoon op verschillende manieren je uitgaansavond of -nacht beleven. Met name in de homoscene is chUrch bekend vanwege de vrije seksuele moraal. Gedurende de eerste paar jaar moesten er nog een paar puntjes op de i worden gezet, om de club te kunnen omdopen tot een safe space voor transgender bezoekers. Inmiddels staat op de – Engelstalige – website van chUrch, een Transgenderpolicy die vermeldt dat alle Men Only parties ook toegankelijk zijn voor trans mannen, en dat trans vrouwen welkom zijn op alle Mixed Parties.
Tien jaar geleden liep eigenaar Richard Keldoulis met het idee rond, om samen met zakenpartner Wim Peeks een cruising club, oftewel seksclub, op te richten. Dit resulteerde in een nachtclub die zes dagen per week geopend is. Vier van deze dagen zijn uitsluitend bedoeld voor mannen, mannen, expliciet trans mannen. Iedere dinsdag (Fetish lounge) zijn de deuren geopend voor ‘men, trans men & trans women’ en de donderdag (Blue) is bestemd voor ‘people of all genders and sexualities’, aldus de site. Deze Blue-avonden staan onder leiding van House of Hopelezz, een collectief bestaande uit dragqueens, (andere) transgenders en non-binaire creatievelingen. Om de twee maanden is er een Blue-avond in de overtreffende trap, genaamd Hoerenbal: ‘U might get laid but u won’t get paid’, luidt het motto dat onmiskenbaar aangeeft dat seks onderdeel kan zijn van de totaalbeleving.

Trans vrouwen

Toen ik in 2011 voor de eerste keer in Club chUrch kwam, viel mij meteen op dat de sfeer niet alleen maar seksueel was, maar ook gemoedelijk. Ik bezocht een Hoerenbal-avond met dans- en zangoptredens waarbij een hoop extravagantie kwam kijken. Ik heb in al die jaren dat ik hier kom, met plezier met mannen en vrouwen gezoend, maar verder geen seksuele handelingen uitgevoerd, want die verricht ik liever niet in een openbare ruimte. Voorwaarde voor een gezellig avondje chUrch is wel dat je open-minded bent. Er kan zomaar opeens een man met enkel een cockring om, naast je staan terwijl hij een biertje drinkt en een joint rookt.
Een reguliere bezoekster van de Hopelezz-avonden is Lisa. Haar verschijning is feminien, gekleed als zij gaat in een elegante deux-pièce of charmant jurkje. Iedere keer als ik haar zie, dan straalt ze. Lisa is sinds een kleine vijf jaar ‘Lisa’ na een huwelijk van meer dan dertig jaar in de rol van man. In chUrch voelt ze zich thuis en geniet zij van alle aandacht die zij krijgt. Lisa bezoekt ook weleens de speelruimtes in de club. Als ik haar vraag wat zij verstaat onder een safe space, zegt Lisa dat die eigenlijk niet bestaat. ‘Je moet die bij jezelf zoeken. Ik ben vaak gewaarschuwd dat ik op moet passen als ik alleen ben, maar waarom zou ik ’s avonds of ’s nachts bij het zien van een groepje mannen snel oversteken naar de overkant? Daarmee laat je juist zien dat je bang bent. Ik heb meegemaakt dat ze wat lacherig doen of iets flauws zeggen, maar wat ik dan doe, is mij omdraaien met een glimlach en vragen of de heren een leuke avond hebben gehad. Deze types worden vaak pas agressief als je zelf vijandig reageert, dus gewoon vriendelijk blijven, dan is er niets aan de hand’. Een andere bezoeker die sinds 2011 ook in chUrch komt is Jennifer Bos, een rijzige dame met blond haar. Zij voelde zich meteen thuis in deze omgeving en werd al snel opgenomen in de Hopelezz-familie. Na een klein jaar stond ze regelmatig zelf op het podium om een act te vertonen. Voor Jennifer werkt dit haast therapeutisch; zij vindt hierin een creatieve uitlaatklep, en kan op deze manier even uit haar thuissituatie ontsnappen.

Lage drempel
Club chUrch en The House of Hopelezz hebben een flinke vinger in de pap als het gaat om het bevorderen van de lhbt+-inclusiviteit in de stad Amsterdam. De eerste editie van het Superball in Paradiso, waar internationale drag houses strijden om de titel Drag House of the year, werd georganiseerd door Jennifer Hopelezz. ‘Haar’ jaarlijkse Drag Olympics dateert al van bijna twintig jaar geleden, en sinds 2017 is er het Streetheart Festival in de Kerkstraat zelf. Streetheart heeft als doel om naast de lhbt+-community ook buurtgenoten en hun kinderen uit te nodigen, door er een laagdrempelig feest van te maken.
Clubs met een underground sfeer zoals chUrch en De Trut (‘de niet commerciële potten- en flikkersdiscotheek’, aldus de site) zijn niet uit op winstbejag: er worden relatief lage entreeprijzen geheven, en de prijzen voor de drankjes liggen onder het tarief van de reguliere clubs.
Op avonden voor een gemixt publiek, is de sfeer anders dan wanneer er alleen homo mannen zijn. Het is meer ontspannen en het draait minder expliciet om seks. De speelruimtes worden alleen bezocht door bezoekers die daar bewust voor komen. Je ziet soms een blote penis of een stel borsten voorbij komen, maar dat valt binnen de dresscode. Er is een omkleedruimte aanwezig bij de entree van de club.
Er gelden in chUrch ongeschreven regels over wederzijds respect. Ongewenste intimiteiten zijn niet aan de orde, volgens de eigenaars. ‘Op een avond of nacht, komen de meest uiteenlopende mensen met interessante verhalen. Ik vind het nog steeds leuk om op zo’n uitgaansnacht nieuwe contacten te leggen’, zegt Jennifer Hopelezz. ’Je krijgt hier veelal te maken met mensen die zich niet willen conformeren aan een normatieve samenleving. Je kan in ieder geval niet zeggen dat je een saaie avond hebt gehad als je bij ons bent geweest. Sommigen krijgen maar geen genoeg van de rondjes om deze kerk!’

Men only

Club chUrch staat internationaal bekend als een homo cruise- en seksclub. Jiro Gianni, trans man en genderactivist van het eerste uur, cruiset nu ongeveer een jaar of tien. Het liefste doet hij dat in chUrch omdat het personeel hem daar kent als trans man, en hij de sfeer toegankelijk en plezierig vindt. ‘Ik maak in het uitgaansleven nog steeds mee dat homo’s nooit een trans man hebben ontmoet, en dat mijn fysieke verschijning voor hen een soort van eenhoornachtig mysterie blijkt. Wat dan onveilig kan zijn, is dat ze al beginnen te knijpen in lichaamsdelen, nog zonder dat ze weten hoe die werken; hier moet je wel op voorbereid zijn. Zo heb ik in homobars meegemaakt dat cruisende heren mij soms zomaar in mijn kruis grepen, voordat we ook maar één woord gewisseld hadden en ik niet had kunnen toelichten dat mijn kruis anatomisch anders in elkaar steekt dan dat van hen.’ Jiro heeft beide eigenaren van chUrch benaderd, om bespreekbaar te maken hoe de club een safe space zou kunnen worden voor transpersonen. Hij vond gehoor en inmiddels heeft chUrch een Transpolicy: werknemers zijn goed geïnformeerd over de transdoelgroep, op de website van chUrch wordt het transbeleid expliciet benoemd, en voor info over seks met transmannen is, op advies van Jiro, een link geplaatst naar een Amerikaanse website waar seksuele omgangsvormen tussen cishomomannen en transmannen worden behandeld. ‘ChUrch is hiermee echt uniek in Nederland!’

J-HO
‘Moeder’ van The House of Hopelezz is Jennifer Hopelezz (J-HO voor intimi): het alter ego van de oorspronkelijk Australische Richard Keldoulis, mede-eigenaar van Club chUrch. J-Ho heeft tientallen Hopelezz girls onder haar hoede, die zij begeleidt bij het ontwikkelen van hun dragqueen talenten. Haar fysieke kenmerken zijn opvallend: ferme bovenbenen met stevige billen en een flinke bos haar, zowel op het hoofd als op het gezicht. Als kleurrijke genderblender is J-HO inmiddels een bekendheid geworden binnen de nationale en internationale lhbt+-scene. In 2010 deed ze een gooi naar het Nachtburgermeesterschap, ze is voorvechter van de PrEP-medicatie en wordt gerespecteerd als ‘persoonlijkheid’ die lhbt+-zichtbaarheid vergroot. In 2017 hield Jennifer Hopelezz samen met dragartiest Dolly Bellefleur in het Concertgebouw de wacht naast de kist van de overleden Amsterdamse burgermeester Eberhard van der Laan. ‘Als dragqueen kun je de aandacht trekken op een sensationele manier, maar in het geval van die wake was de boodschap oprecht en authentiek.’ Sinds Pride Amsterdam 2018 is Jennifer Hopelezz één van de ambassadeurs. ‘Be who you wanna be’, is haar lijfspreuk.
//kader