De Poeët – Hoofdstuk 2

Kijk en besef

Het was zeven uur ‘s ochtends toen de wekker afging. Met tegenzin drukte hij zijn wekker uit en kwam met een zucht overeind. Terwijl hij de slaap uit zijn ogen wreef liep hij in zijn ondergoed naar de keuken om koffie te zetten. Dat was Dante’s ochtendroutine. 

Terwijl hij op de koffie stond te wachten tikte hij slaperig een gedicht in zijn notities van zijn mobiel  Hij had erover gedroomd, en wilde het uitwerken voordat hij het zou vergeten.

Ik sluit mijn ogen

Duisternis om me heen

Zo licht als een veertje

Zweef ik langzaam weg…

Hij wou aan de volgende alinea beginnen toen hij een whatsappje binnenkreeg.

ONBEKEND, stond er als afzender.

Zijn hart ging als een bezetene tekeer. Met trillende vingers opende hij het berichtje. Op het schermpje verscheen een filmpje met als onderschrift: Kijk en besef. 

Oké, geen paniek. Het is maar een stom filmpje. Met trillende vingers drukte hij op play.

Op het filmpje was weinig te onderscheiden in de duisternis. Eerst begreep Dante niet waar hij naar zat te kijken. Toen sprongen er een paar lichtsensoren aan en verscheen er een voordeur op beeld die hem bekend voorkwam. Het was een eikenhouten voordeur met een hertengewei erin gegraveerd.

Hij pauzeerde het filmpje. Vol ongeloof staarde hij naar het stilstaande beeld. Die klootzak was bij het huis van zijn vriendin! Woedend drukte hij op play en het beeld begon weer te bewegen. De camera bewoog van links naar rechts langs het spookachtig licht van de rij lantaarnpalen en focuste uiteindelijk op een poort aan de achterkant van het huis. Het grint onder de voeten van de filmer kraakte. Toen kwam er een hand in beeld, bedekt door een zwarte, leren handschoen, die de poort opendeed. Piepend ging hij open. 

Uiteindelijk kwam er een raam tevoorschijn dat op een kiertje stond. De zwarte leren handschoen kwam weer in beeld, die het raam behoedzaam openduwde. Even werd het beeld wazig,- waarop vervolgens de woonkamer in beeld kwam. Van de woonkamer ging het over naar de gang en de trap, en eenmaal boven weer die handschoen. Ditmaal werd er een slaapkamerdeur geopend. Dante’s bloed begon te koken. De filmer stond nu in de slaapkamer van zijn vriendin die vredig lag te slapen. Langzaam liep hij naar het bed en het beeld ging omlaag. Hij was er zo dichtbij dat haar gezicht nu in beeld was. Ze mompelde wat in haar slaap, maar sliep rustig verder. 

Toen draaide de camera, en de filmer kwam inbeeld. Heel veel van zijn gezicht kon Dante niet zien, want hij had een bivakmuts op. Het enige dat te zien was waren zijn ogen, die kwaadaardig in de duisternis schitterden en recht in de camera keken. Een glunderende blik verscheen in de ogen en Dante begreep dat de filmer zat te lachen. Dit maakte hem gek in zijn kop. En om het allemaal nog even wat erger te maken, stak de filmer zijn middelvinger op alsof hij wilde zeggen: kijk en besef! Toen stopte het beeld.

Woedend sloeg Dante met zijn vuist op de keukentafel en brulde het uit, terwijl zijn koffie allang koud was geworden. 

Wordt Vervolgd