Rituelen

Ryan (non binair trans) en David (cis) zijn gelukkig getrouwd en nu een aantal maanden zwanger. In een persoonlijke briefwisseling delen zij hun gedachten en gevoelens met elkaar, en met ons. Om de beurt snijden ze een specifiek onderwerp aan.

Lieve David,

Jij stak de regenboogkaars aan die je in je hand vasthield en ik stak die van mij aan. We verbrandden de brieven die we in de andere hand vasthielden.

Het was een verwelkomingsritueel voor Ravi nog voor die in mijn buik zat. Ik wilde graag op een positieve manier bezig zijn met onze kinderwens, en alle negatieve zwangerschapstesten gaven alleen maar stress. Om toch op een positieve manier met Ravi bezig te zijn, wilde ik een verwelkomingsritueel doen. Ik zocht eerst in de hindoestaanse religie en cultuur naar een geschikt ritueel vanwege mijn hindoestaanse roots maar als queer koppel sluit veel niet op ons aan. De meeste van die rituelen zijn nadrukkelijk gericht op een man en een vrouw. Daarom opperde jij: “Waarom maken we niet ons eigen ritueel?”.

En zo geschiedde. We schreven allebei een brief naar onze voorouders omdat ik het belangrijk vond hen te bedanken voor de weg die zij voor ons zijn gegaan, en we schreven allebei een brief aan Ravi om die te verwelkomen. De brieven naar onze voorouders werden ritueel verbrand en de brieven aan Ravi gingen met ons mee naar het strand om daar meegenomen te worden door de zee.

Ik vind rituelen en vieringen erg belangrijk en wil die ook graag aan Ravi meegeven. Simpele dingen zoals een kerstdiner met de familie, vader- en ouderdag, verjaardagen maar ook kleinere dingen zoals een welkomstbrief voor Ravi’s begin in mijn buik, of op zaterdag mango’s halen op de markt zoals mijn vader altijd deed.

Nog zo’n klein speciaal iets is een liedje dat ik samen met jou voor Ravi wil schrijven om nu al voor Ravi te zingen terwijl die nog in de buik zit. Een eigen liedje voor Ravi dat we ook kunnen zingen nadat Ravi geboren is, elke keer als die gaat slapen.

Welke rituelen en vieringen, groot of klein, wil jij aan Ravi meegeven?

Ryan

Lieve Ryan,

Wat vliegt de tijd, ik weet nog heel goed dat we dat ritueel uitvoerden. Voor mij was het schrijven van de brief aan Ravi heel bijzonder om te doen. Op deze manier kon ik het universum toespreken en alle wensen voor de toekomst van ons kind ermee delen.

Ik heb het al vaak aangegeven, maar ik ben volwassen geworden met het idee nooit een kind te willen grootbrengen. Dit had duizend-en-een redenen. Om van geen kinderwens naar wel een kinderwens te bewegen is een heel onwerkelijk proces. Een leven lang geloofde ik niet dat ik vader werd en vanaf dat we samen voor het ouderschap kozen, moest ik mijn toekomstbeeld enorm aanpassen. Rituelen helpen hierbij. Mooi hoe wij zonder religie onze eigen rituelen bedenken en creëren om handvatten te geven aan grote levensgebeurtenissen.

Het mooiste wat ik van mijn ouders heb meegekregen is dat je het leven moet vieren. Mijn leven lang worden er feesten gevierd met veel ritueel vertoon. Liedjes, speeches en gedichten kleden een viering aan. Wij creëren onze eigen rituelen, feesten en manieren om grote levensgebeurtenissen te vieren of er bij stil te staan.

Zo hebben we op een symbolische manier ten overstaan van onze intimi een verloving uitgesproken. De aankondiging ging gepaard met een groepsvertelling over de liefde waar alle genodigden even deel van waren. Onze bruiloft hebben we vervolgens ook geheel in eigen stijl met eigen symbolen en rituelen ingevuld. Jij prachtig in hindoestaanse klederdracht, en met Limburgse vlaai als bruidstaart. Altijd kiezen we de mix die bij ons past.

Met heel mijn hart verlang ik ernaar om samen met jou en Ravi een leven lang invulling te geven aan mijlpalen. Op onze eigen wijze. De vrijheid om keer op keer te voelen wat bij ons past en dat vorm te geven is een cadeau aan jezelf. Ik verheug me erop om Ravi met verhalen, liedjes en levensfeesten groot te brengen.

Wat een leuk idee van je om samen een welterustenliedje voor Ravi te schrijven. Vol liefde kunnen we die dan jarenlang elke avond in slaap zingen. Als het ons lukt en er zijn ons meer kinderen gegund zijn, dan is het wel heel cool om onze kinderen allemaal een uniek lied mee te geven in het leven.

Wat ik Ravi mee wil geven is dat we de ruimte en vrijheid hebben om zelf het leven te omlijsten met liedjes, verhalen, rituelen en vieringen. Dat dat op een traditionele manier kan maar dat je ook met je eigen creativiteit op originele wijze nadruk kan leggen op wat je viert.

Ook denk ik nu terug aan de kleine vieringen in mijn jeugd.

Ik ben opgegroeid met het vieren van mijn verjaardag en een door mijn ouders uitgeroepen “geluksdag”, speciaal voor mij als adoptiekind. Op die dag mocht ik kiezen wat we aten en stonden we stil bij het verhaal van ons gezin, hoe we samen zijn gekomen.

De verjaardag zelf vond ik als kind ook altijd magisch: mamma versierde het hele huis als we in bed lagen en op de dag dat ik jarig was, zag alles er prachtig uit, gingen we lekker samen ontbijten en mocht ik cadeautjes uitpakken.

Kortom genoeg levensvreugde om mee te geven aan onze Ravi.

David