In the spotlight

Lieve Ryan,

Laatst zaten we lekker op een terrasje toen er plots een vrouw op ons tafeltje afstapte. Even dacht ik dat ze de weg wilde weten maar ze vroeg: “Zijn jullie die mensen die een documentaire maken? Ik wil jullie graag volgen.” We waren verrast en legden haar uit waar je ons online kan vinden.

Bij alles wat we meemaken denk ik: moet dit niet in de column of de documentaire, of moeten we deze gebeurtenis niet onthouden voor een sterke quote in een interview? Het is alsof ik soms met een helikopterview naar mezelf en ons gezin kijk. Als ik dan op straat aangesproken word, besef ik ineens dat we naast onze kinderwens en verhuizing wel erg veel op ons bordje krijgen. Ik raak soms overprikkeld van alle aandacht en publiciteit.
Mijn dagelijkse werk speelt zich af in de journalistiek dus misschien heb ik dit gevoel sterker dan jij. Soms ben ik jaloers op vrienden die in een soortgelijke situatie zitten als wij, maar geheel in de luwte zich opmaken voor het krijgen van hun eerste kind.

Tegelijkertijd word ik ontzettend trots als ik merk dat er mensen zijn die geïnspireerd raken door ons verhaal en steun vinden in wat wij doen. Steeds vaker komen er vragen of verzoeken op ons af van mensen die meer willen weten over de mogelijkheden van het krigen van een kind, mensen die hun ei kwijt willen of mensen die dezelfde dromen en wensen hebben als wij. Vroeger vond ik kinderen krijgen de normaalste zaak van de wereld, maar door ons traject en alle gesprekken die dit oplevert ben ik tot het inzicht gekomen dat een kind krijgen een wonder is.

“Waarom wil je zonodig de media in, is dit soms aandachttrekkerij?” Of: “Ik heb nu al medelijden met je kind, die krijgt bij voorbaat rare ouders.” Dit soort vragen en opmerkingen trek ik steeds minder. Voor negativiteit over wat we doen en hoe we leven, heb ik geen ruimte meer en daarom zijn we gestopt met internet comments lezen. Ik ben sinds dat jij zwanger bent emotioneel en fel, alsof ik nu al een leeuw ben die zijn gezin wil beschermen. Ik wil niet het gevoel opgedrongen krijgen dat ik een slechte vader ben nog voordat Ravi er is. Natuurlijk twijfel ik soms over alles wat we doen. Of het nou gaat om de keus om te trouwen, voor een kind te gaan, of om de media-aandacht die we zoeken voor ons verhaal. De keuzes die we maken zijn groot en spannend, vandaar dat de vertwijfeling wel eens toeslaat. Ik weet dat ik soms op de rem trap bij het zoveelste verzoek om geïnterviewd te worden. Ik weet ook dat jij veel vaker ervaart dat mensen ons herkennen. Hoe is het voor jou om samen met mij deze reis te maken en de wereld middels de column, docu en sociale media mee te laten kijken?

David

Lieve David,

Ja, het is een hele bijbaan om alles te documenteren en naar buiten te brengen. Maar ik zou niet anders willen. Wat heb ik als kind, jongere en jongvolwassene veel gemist qua informatie en verhalen van en over trans mensen. Wat had ik graag als kind geweten dat je in transitie kan gaan. Wat had ik graag als tiener geweten dat je op iedereen verliefd mag worden. En wat had ik graag als zoekende jongvolwassene geweten dat je ouder met een gezin kan worden op allerlei manieren. Het voelt een beetje als mijn plicht om ons verhaal naar buiten te brengen en mee te helpen om trans mensen en hun geliefden te informeren over hoe je je leven als trans persoon mag en kan vormgeven.

Ook kan ik er niet zo goed tegen als het leven moeilijk gaat en er niets moois uit voortkomt. Als jij en ik ervoor kunnen zorgen dat de volgende trans persoon het net een beetje makkelijker heeft dan wij en niet door dezelfde strijd heen hoeft te gaan als wij dan hebben onze pijn en moeite meer zin gehad. Dan heeft de shit waar wij doorheen gaan gezorgd voor bloemetjes voor de volgende.

Ik vind dat we goed afwegen wanneer we wel en wanneer we niet de publiciteit zoeken en wat we wel en niet delen met de buitenwereld. En waar ik, net zoals jij, vooral echt van geniet zijn de mensen die met plezier meelezen en meekijken en die veel hebben aan onze openheid. Ik denk dat deze positiviteit alle negativiteit klein en onbelangrijk maakt.

Ryan